"In elk geval" door Alex

Het gaat om beter en beter.
Hoe fijn en dankbaar is het te bemerken dat in deze bizarre coronaperiode, hulp en compassie aan en voor de medemens overal volop aanwezig is. Het intermenselijke contact is gelukkig weer ouderwets usance geworden. Veel ouderen en ook jongeren hebben daar enorm baat bij. De woorden kleinschalig en persoonlijk zijn in vrijwel ieder TV programma, artikel of interview pregnant aanwezig.
Om mij heen verneem ik dat ook bij een uitvaart kleinschalig en persoonlijk meer dan ooit wordt gewaardeerd. Het is deze grote kracht van kleinere uitvaartorganisaties die nu, maar vooral de afgelopen ‘beperkende maanden’, nog beter dan voorheen voor het voetlicht komt. Het gaat bij kleine(re) uitvaartorganisaties niet om groter worden, maar om beter worden. Onder soms uitermate moeilijke omstandigheden warm en respectvol afscheid nemen van een geliefde vergt compassie, inlevingsvermogen en creativiteit. En dat kost tijd, soms veel extra tijd. Tijd die grotere uitvaartorganisaties veelal niet hebben. Zij moeten immers nog groter groeien om daarmee hun omzet te vergroten. Pijnlijk, maar uit eigen ervaring heb ik gemerkt dat zulks helaas de praktijk is. Groter, groter in plaats van beter, beter.

Coöperaties in plaats van beurzen?
Ik verzet mij al sinds jaar en dag tegen het idee dat ‘groter groeien’ perse nodig is voor bedrijven. “Het is nodig”, zeggen onze megalomane leiders, “om blijvend te kunnen concurreren”. “Ja, ja”, is dan meestal mijn eerste reactie. Mijn twijfel heeft te maken met de invloed die de aandelenbeurzen in de meeste gevallen hebben bij de besluitvorming en helaas leidt dat nogal vaak tot disfunctioneel korte termijngedrag. Beursgenoteerde bedrijven staan over het algemeen onder enorme druk om telkens weer te streven naar meer. En wat doe je als je steeds meer moet verdienen en je hebt geen ideeën meer? Stel: ik ben het bedrijf Apple en duizend miljard dollar waard. Mijn aandeelhouders zeggen: heel mooi, maar wat ga je nu doen? Als mijn ideeën-bus leeg is, zou ik dan misschien iets met de levensduur van mijn batterijen gaan doen om meer telefoons te verkopen? Of heb ik nu erg slechte gedachten?  
Ik heb mij wel eens afgevraagd hoe het zou zijn als beurzen sluiten en coöperaties - die onafhankelijk van beurzen aan hun geld komen - het voor het zeggen hebben?

Meer versus beter 
Het streven naar ‘meer’ is rampzalig voor ondernemingen, onze samenleving, onze planeet en onszelf. In plaats van naar meer, zouden we moeten streven naar beter. Maar is altijd meer willen dan niet gewoon een diepgewortelde menselijke neiging?
Is streven naar meer een disfunctionele aspect van ons dat we moeten accepteren of past het streven naar beter eigenlijk toch veel beter bij ons?
Deze week werd ik door mijn zus uitgenodigd voor een rijsttafel in een restaurant waar ze tien tafels hebben. En het was geweldig. Ambiance, inrichting, persoonlijk contact en kwaliteit gingen hand in hand. Het afsluitend gesprek met de eigenaar maakte duidelijk dat deze vakmensen niet groter wilden worden, maar nog wel beter.
Kleine uitvaartondernemers hebben het al veel eerder onderkent en deze coronatijd maakt het nogmaals duidelijk: het is de hoogste tijd is voor beter, beter, in plaats van meer, meer en groter, groter.